Melisim,hayatağacım...Üniversiteyi bitirmiş,gencecik bir avukattım.Henüz yeni evliydim ve 26 yaşıma girmeme 5 gün vardı...Hayatın anlamını çözdüm sanıyordum. Sevmeyi,öfkeyi,bağışlamayı,özveriyi,hayatı...hepsini sular seller gibi öğrenmiştim, çözmüştüm...Sonra tarih değişti,ben değiştim...Yıl 1992, 13 Mayıs,saat 16:02 .... Kucağıma bi,r çift eşek gözünden ibaret mini minnacık bir bebek koydular...Gözler çakmak çakmak,sadece gözlerimin içine kocaman bir insan edasıyla bakan bir bebek.Sanki beni tanımaya çalışıyordu "Hmmm anne denecek insan sen misin,bana bakabilecek misin,beni koruyup kollayabilecek misin " der gibiydi...İlk dakikalar bu bakış ciddi boyutta korkuttu " bu bebek gibi bakmıyor,içinde başka birşey var gibi " dediğimi hatırlıyorum.
Sonra sımsıkı sarıldım -kokladım-öptüm...Gözlerinin içine bakarak " hoşgeldin bebek,ben annenim ve sen benim bebeğimsin...Nefes aldığım sürece yanındayım.Doğrunda-yanlışında hep seninleyim.Sen Allahın bana emanetisin ve ben bu emaneti herkesten kendimden bile koruyacağıma ve çok seveceğime söz veriyorum.Mutluluğun, mutluluğumdur yavrum " dedim.
İşte o andan itibaren anladım ki dünyada çözdüm sandığım hiçbirşeyi çözmemişim.Hayata seninle başlıyordum ve beraber büyüyecektik.O an yemin ettim Allahın bana emaneti olan sen,aynı zamanda en büyük hediyemdin.Seni herkesten ve herşeyden koruyacağıma, mutlu olman için herşeyi yapacağıma ve hiçbir faninin seni üzmesine izin vermemeye yemin ettim.Belki mükemmel anne olamadım,ama biliyorsun ki elimden gelen ne ise hep emrine amade oldu ve olacak.
Sen bana hep gurur kaynağı oldun.Herzaman seninle övündüm " Ben doğurdum " dedim,kendime de pay çıkarttım
Sonra sımsıkı sarıldım -kokladım-öptüm...Gözlerinin içine bakarak " hoşgeldin bebek,ben annenim ve sen benim bebeğimsin...Nefes aldığım sürece yanındayım.Doğrunda-yanlışında hep seninleyim.Sen Allahın bana emanetisin ve ben bu emaneti herkesten kendimden bile koruyacağıma ve çok seveceğime söz veriyorum.Mutluluğun, mutluluğumdur yavrum " dedim.
İşte o andan itibaren anladım ki dünyada çözdüm sandığım hiçbirşeyi çözmemişim.Hayata seninle başlıyordum ve beraber büyüyecektik.O an yemin ettim Allahın bana emaneti olan sen,aynı zamanda en büyük hediyemdin.Seni herkesten ve herşeyden koruyacağıma, mutlu olman için herşeyi yapacağıma ve hiçbir faninin seni üzmesine izin vermemeye yemin ettim.Belki mükemmel anne olamadım,ama biliyorsun ki elimden gelen ne ise hep emrine amade oldu ve olacak.
Sen bana hep gurur kaynağı oldun.Herzaman seninle övündüm " Ben doğurdum " dedim,kendime de pay çıkarttım
Canım yavrum seninle hergün bir ilk yaşadım,yeni birşeyler öğrendim ve bu süreç devam ediyor.Gerçek olan birşey var ki ;senin annen olmak bana hep şeref verdi,mutluluk yaşattı.Her anne yavrusunu sever,ama senin annen olmak bambaşka.
Her an herşeye hazır olmak gerekiyor.Bir anda Himalayaların tepesinde olabilirim,bir anda Zonguldak kömür madenlerinin en derin dehlizlerinde ...İrtifa kaybının bünyeye etkisini anlatmak zaten imkansız.Ama şeref,haysiyet,terbiye,güven duygusu ve insan sevgisi yönünden hep doruklarda yaşattın beni...
Yeni yaşın sana mutluluk ve güzellikler getirsin inşallah.Rabbim yar ve yardımcın olsun.Son haftalarda gözlerinde gördüğüm pırıltıyı o kadar özlemişim ki...Dilerim bundan sonra hep böyle kalsın...
